oh happy days

Weet je, ik had hier een heel leuk stuk over een nailchallenge update in de planning. Of over mijn aankomende shopsessie, schoenverzameling of gewoon het lekkere weertje, maar dat ga ik niet doen vandaag. Nee vandaag gaat het over dat gevoel dat ik gisteren ineens had. En als je dan 'iets' voelt, dan moet je het kwijt. Zo ook gisteren, dus lees je met me mee...
Ja, want voor het eerst sinds een lange tijd voelde ik het weer. Zo lang had ik ernaar verlangd, af en toe had ik al een vleugje ervan gekregen. Maar steeds vaker was ik het kwijt. Er waren zelfs maanden waarin het compleet afwezig was, dat ik op het randje balanceerde. Tot gistermiddag rond twee uur.
We gingen aan tafel. Daarvoor had ik lekker gechilld op m'n bed, al luisterend naar 3fm. Ze waren live vanaf Pinkpop radio aan het maken en die sfeer straalde al door de radio heen. Voor een moment was ik verdrietig dat ik er niet bij kon zijn. Nog voordat ik de zakdoeken erbij moest pakken, kwam er gelukkig weer a happy thought en ik chillde verder.
Naar beneden lopend hoorde ik de stemmen van mijn familie al. Mijn oma was er, mijn oom en tante vereerden ons ook met een bezoekje en we zaten eventjes in de tuin. Wat opmerkingen over hoe leuk ik er uit zag en wat een mooie combinatie het was. Uit de keuken kwamen heerlijke geuren, thanks to my daddy, en mijn zusje zat in haar rolstoel bij de pc. Ik hielp even de laatste dingen op tafel te leggen en riep iedereen.
1 voor 1 kwamen ze aan tafel, helemaal relaxed van de zon, genietend van elkaars gezelschap. De radio werd wat harder gezet en we konden bidden voor het eten. En tijdens het opscheppen van het eten bekroop me ineens het gevoel weer. Na al die maanden..
Ik besefte het me ineens terwijl ik mijn dierbaren zag, het heerlijke eten proefde, het zonnetje zag schijnen en ik het zoetgevooisde stemgeluid van Joshua van Chef'Special op de radio hoorde. Ik was intens gelukkig. En alles wat ik ervoor nodig had waren wat simpele basics.

Een complimentje hier, een zonnetje daar. Heerlijke muziek en smaakvol eten. Maar boven alles met mijn familie, de mensen van wie ik hou, aan tafel zitten. Allemaal, de een nog herstellend van een operatie terwijl de ander helemaal geen mankementen heeft, maar allemaal gezond. 
Zo wil ik leven, ik hoef niet perse heel veel schoenen/een verre vakantie/de nieuwste LE nagellak. Ja, natuurlijk maken die dingen het leven leuker, maar ik besefte me gisteren zo goed dat het niet noodzakelijk is om een goed leven te leiden. En voor deze inzichten ben ik dankbaar. Het kan niet toevallig zijn dat tijdens pinksteren deze gedachten in mijn hoofd komen, maar ik ben er niet minder dankbaar om.

En dat wil ik liever met jullie delen vandaag dan een verhaal over mijn (hele mooie) schoenen, ik wens je heel veel geluk met de kleine dingen in het leven :)