Klanten in een winkel

 Zoals jullie allemaal weten (ofniet).
Ik werk nu ongeveer anderhalf jaar in de Etos, en ik zie en hoor veel dingen.
Je gaat er steeds meer opletten hoe mensen reageren oude mensen, jonge mensen, moeders en tieners. Lees hier mijn evil thoughts.


Etos staat voor klantvriendelijk, en elke dag begin je de dag: lach opzetten? Oké! haar goed? Oké! geen vieze stukjes brood/cornflakes? PRODENT SMILE? En ready to go!

De dag begint gewoonlijk met poetsen, de winkel bij langs vegen (of net doen alsof...) meestal doe je het maar anders moet je het toch weer opnieuw doen.
Dan... de eerste klant komt binnen. Je loopt naar de klant toe en zegt;
Goedendag kan ik u helpen?
NEE!Jij loopt weg en denkt, VERSCHRIKKELIJKE MUTS! Maar dat zeg je natuurlijk niet!
Je zegt oo sorry, oke als u me nodig heeft sta ik daar. Met een geforceerde lach, waardoor je gezicht bijna uit elkaar barst.

Dan komt er een vrouw binnen lopen met een zoontje en loopt regelrecht door naar de geuren (zonder goedemorgen te zeggen of hallo). Terwijl dat jij al 1000x hallo of goedemorgen heb gezegd. Dat kindje blijft ondertussen bij de snoep staan, en graait met z'n kleverige handen even kilo's uit die snoepbak en stopt het in z'n jas. Wij lopen naar dat kindje toe en geven een reactie, DAT MAG NIET HE?!
Alsof dat kind dat niet weet?
Vervolgens lopen we naar de moeder en vertellen haar dat haar geliefde oogappeltje zomaar snoep uit de snoepbakken steelt. Wat doet deze mevrouw: ze loopt naar voor zegt ze tegen dat kindje; Heh foei stout, dat mag niet, dat is niet lief van je! Hier heb je 50cent voor het autootje buiten. Dan kijk je elkaar aan en denkt, en dan nog afvragen waar criminelen vandaan komen?


Ook heb je mensen die, niet oneerbiedig bedoeld, denken dat alles voor hun gedaan word. Ik geef het toe: het is lekker om onderuit op de bank te zitten en alles word voor je gedaan, maar er zijn grenzen. Zoals die man die altijd de winkel binnen komt lopen, stil staat en keihard schreeuwt. WIE KAN MIJ HELPEN? Dat wij elkaar alweer aan zitten te kijken van ja wie kan dat nou eigenlijk?


En 's middags komen 2 meisjes stiekem naar binnenlopen, ik schat van ongeveer 11. Die gaan dan bij de intiemmeter staan giechelen. Wij speelden vroeger met barbie's en die trouwden en leefden nog lang en gelukkig, maar dat tegenwoordig is dat niet meer cool. Ze komen bij je aan de kassa met een pakje van €1.49, betalen natuurlijk met 5,10 en 20 centjes, en vragen (met een rood hoofd waar een aardbei niks bij is) het is wel een cadeautje zou je het in willen pakken.?
Je zegt: Ik pak het even voor in, is het voor een meisje of een jongen?
Je denkt: zit al die moeite te doen terwijl dat meisje het na 2 seconden zelf weer uitpakt en het echt niet gaat gebruiken voor barbie's!


Sommige dingen horen er gewoon bij, je hebt chaggerijnige klanten, leuke klanten, ongelovelijke lieve mensen. En ik waardeer het toch wel weer elke dag om daar te mogen staan. Terwijl je soms de hele dag door aan mensen ergert, mensen wel de winkel kan uitschoppen, en net dan even een duwtje na geven met de eerste beste bezem.

Het is een sfeer die je maakt met collega's, een soort familie op de werkvloer, en dat is de moeite waard om elke dag weer opnieuw je best te doen. Elke dag weer jezelf mooi te maken om jezelf goed te kunnen vertonen, netjes je haar bij elkaar te doen, en dan als de dag voorbij is aan het moment terug denken; PRODENT SMILE? READY TO GO!